Niby wiersz

F e n i k s ś m i e r ć i k o ł o

Zgubiłam coś ważnego

Pamiętam że

To było dla mnie

Wszystkim

Kłuło zmysły

Gładziło po barkach

Śpiewało do koszmarów

Uwalniało od prawdy

Prawdziwy płomień

Wiodący poza mury

Rozumu i wyobraźni

Ten szalony płomień nie zagasł

Dym nie wznosi się znad

Jego śmierci

Wypalił moje Ja

Jako cenę za swe usługi

Syczy jeszcze żarząc się romantycznie

Na nowo odradza się inna dusza

Jak feniks powstający z popiołu

Rozkłada nieśmiało skrzydła

Trzepocze nimi ale nie leci

Upada wciąż i wciąż i wciąż

Aż pewnego dnia

Albo rozpali w kimś ogień

Albo znów zniknie w ciemności

Odkąd pamiętasz ty i ja

Oni i one

Ci i tamci

Wiemy że koło się zatacza

Zgubiłam coś ważnego

Lecz nie szukam tego

z filmu "Kill your darlings"

Już nie.