Niby wiersz

Z e p c h n i ę t y p r z e z K s i ę ż y c 

Poskarżył mi się Księżyc ostatniej nocy

Że z mojej winy szkliły się Twe oczy

Krew wypełnił mi wstyd

Co pali i dusi jak trucizna

W ciemnościach szukam choć części Ciebie

Nie mogę

Ślepy się stałem gwiazd brak na niebie

Krew wypełnił mi wstyd

Co pali dusi jak trucizna

Melodia Twojego oddechu rozpływa się

Jak żałosna mgła

Boję się że nie zdążę

Księżyc ku nieskończonej otchłani

Mnie pcha

Krew wypełnił mi wstyd

Co pali dusi jak trucizna

Jeśli usłyszę jedwabną melodię

Na fałszywym dnie

Oby świat przekazał Ci

Moje przeprosiny na papierowej stronie

Krew to tylko krew. Wstyd to tylko wstyd.

Trucizna naprawdę zabija.